-- Είναι θετικό το αποτέλεσμα μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες. Αυτή είναι και η εκτίμηση από την εικόνα που έχουμε μέχρι στιγμής και των στελεχών των καθοδηγητικών οργάνων του ΚΚΕ σε όλη τη χώρα και των Κομματικών Οργανώσεων, οι οποίες συνέρχονται και θα συζητήσουν. Η ΚΕ έχει ζητήσει αυτές τις πρώτες εκτιμήσεις να τις εμπλουτίσουν παραπέρα με στοιχεία από τη δράση τους και βεβαίως να ειπωθούν γνώμες και προτάσεις έτσι ώστε να αξιοποιηθούν στα τελικά συμπεράσματα που θα καταλήξει η ΚΕ. Γιατί πρέπει να παρθούν υπόψη, να ενσωματωθούν στην καθημερινή δουλειά και στη δράση μας, έτσι ώστε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με μεγαλύτερη συνείδηση των δυσκολιών, των αδυναμιών, αλλά και αξιοποίηση κυρίως των θετικών διδαγμάτων αυτής της εκλογικής μάχης, να τα ενσωματώσουμε στη δράση μας από δω και πέρα.

Πρέπει να σας πω ότι βγήκαν πολύ σημαντικές, θετικές εμπειρίες από τη δράση όλου του Κόμματος, από την ΚΕ μέχρι τις ΚΟΒ, από τη δράση των δεκάδων χιλιάδων φίλων και οπαδών του Κόμματος που στρατεύτηκαν σε αυτή τη μάχη.

Βέβαια, ένα ζήτημα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής είναι ότι αυτή η μάχη προσέγγιζε - και καλό θα είναι και στις εκτιμήσεις για μας και όταν κάνουμε εκτιμήσεις για τα άλλα κόμματα, γενικά - σε χαρακτηριστικά τη μάχη των εθνικών εκλογών. Δηλαδή, το κριτήριο αυτό που θα πρέπει να κρίνουμε είναι η προηγούμενη εκλογική μάχη.

-- Για ποιους λόγους, κύριε Κουτσούμπα;

-- Οι προηγούμενες ευρωεκλογές του 2004, για παράδειγμα, είχαν γίνει μόλις τρεις μήνες μετά τις εθνικές. Οι εργαζόμενοι είχαν εκφραστεί για την κυβέρνηση, για τη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων στις συγκεκριμένες τότε συνθήκες, μπορούσαν πιο εύκολα, πιο χαλαρά - αν θέλετε - να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους, τη δυσαρέσκεια απέναντι στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, στην πολιτική της ΕΕ, χωρίς να έχουν το διακύβευμα των εθνικών εκλογών ή κάποια άλλα διλήμματα, που σε συνθήκες εθνικών εκλογών γίνονται πιο έντονα. Και με δεδομένο το επίπεδο του εργατικού λαϊκού κινήματος, της συνείδησης των εργαζομένων - εννοώ της αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης, πόσο έχει αυτή βαθύνει, και θα πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε αυτό - μπορούσε πιο εύκολα, πιο χαλαρά να εκφραστεί εκείνη την περίοδο.

Σήμερα δεν είχαμε τέτοιο πράγμα. Σήμερα οι εθνικές εκλογές είναι μπροστά. Από αυτή την άποψη πήραν περισσότερο χαρακτηριστικά εθνικών εκλογών και γι' αυτό λέμε ότι πρέπει να συγκριθούν κυρίως με τις προηγούμενες εθνικές εκλογές.

Αλλά δεν είναι αυτό το κύριο ζήτημα. Για παράδειγμα, μας προβληματίζει το εξής γεγονός, που πρέπει να προβληματίσει και τους εργαζόμενους: Σε αυτές τις εκλογές για πρώτη φορά στα χρονικά ευρωεκλογών από το 1981 και μετά που ψηφίζουμε για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν έγινε καμία ουσιαστικά συζήτηση για την ΕΕ, για τις ευθύνες της, για το τι μεσολάβησε όλη την τελευταία 20ετία αλλά και κυρίως - να σας πω εγώ - τα τελευταία 5 χρόνια από τις τελευταίες ευρωεκλογές, για τις αντιλαϊκές πολιτικές, για τις κατευθύνσεις που έδωσε και υλοποίησαν οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη που συμμετέχουν στην ΕΕ. Επιπτώσεις και πολιτικές που τις βιώνουν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι σε καθημερινή βάση στους χώρους δουλειάς, κλπ. Αυτό το ζήτημα είναι πάρα πολύ σημαντικό και πρέπει να σκεφτούμε γιατί το έκαναν. Δε νομίζω ότι το έκαναν τυχαία. Για παράδειγμα, αυτό το ζήτημα, που δεχόμασταν επίθεση τις άλλες φορές, της αποδέσμευσης από την ΕΕ, που μας έλεγαν εθνικοαπομονωτικούς, ότι είμαστε απομονωμένοι, κλπ., το πολιτικό κατεστημένο, και μέσω των ΜΜΕ και γενικότερα, δεν το έθεσε καν σε συζήτηση, ούτε σαν επίθεση στο ΚΚΕ, που ήταν και είναι το μοναδικό κόμμα που μιλά για αποδέσμευση. Δε σας προβληματίζει αυτό;

-- Είναι ένα σοβαρό ζήτημα που όπως είπατε και οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου το υπηρέτησαν και μια μερίδα του Τύπου.

-- Ακριβώς επειδή υπήρχε μια συσσωρευμένη αγανάκτηση απέναντι σε αυτό το κοινωνικοπολιτικό σύστημα που ζει κάθε μέρα με όλες αυτές τις αντιλαϊκές πολιτικές. Σου λέει, άμα κάνουμε κουβέντα, ακόμα και για την αποδέσμευση, μπορεί να πει ο κόσμος, να, το ΚΚΕ έχει δίκιο που το λέει αυτό, άι στο καλό σας με την ΕΕ, για να το πω έτσι με ένα λαϊκό τρόπο, που όπως ξέρετε εκφράζεται ακόμα πιο έντονα στον κόσμο που συζητάει στους χώρους δουλειάς.

Επίσης, είναι εντυπωσιακό που σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, ούτε γι' αυτό έγινε συζήτηση. Παρότι, όπως και για την ΕΕ και για την οικονομική κρίση, το ΚΚΕ και οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ και στα κανάλια και στις εφημερίδες και στις ομιλίες μας, κάθε μέρα στις περιοδείες, το θέταμε ως ζήτημα. Η ΓΓ του Κόμματος ήταν η μόνη πολιτική αρχηγός, που το έθετε σε όλες τις εμφανίσεις της και για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και τη σχέση της με την ΕΕ και τα εδώ πολιτικά κόμματα της δικομματικής εναλλαγής και τα ζητήματα της ΕΕ. Δεν μπήκαν αυτά τα ζητήματα, παρά το γεγονός ότι πριν μπούμε στην καθαρή προεκλογική περίοδο όλοι κραύγαζαν και μιλούσαν, κινδυνολογία για την οικονομική κρίση, κλπ. Τα ζούσαμε, τα ζείτε κι εσείς, τα ζούσε και ο κόσμος από τα κανάλια.

Γιατί αυτό; Η ανακοίνωση της ΚΕ μιλάει γι' αυτό. Οπως κι εμείς εκτιμάμε, κι ο κόσμος το καταλαβαίνει αυτό, ένα τμήμα που συμμετέχει ενεργά στο λαϊκό κίνημα, έτσι και τα αστικά επιτελεία εκτιμούν, ότι αυτή η οικονομική κρίση, αυτά τα προβλήματα μπορεί να οδηγήσουν και σε θετική διέξοδο τη σκέψη και τη δράση των ανθρώπων. Δηλαδή υπέρ του ΚΚΕ, υπέρ των πολιτικών που προτείνει το ΚΚΕ ενάντια στην ΕΕ, ενάντια στη δικομματική εναλλαγή, ενάντια στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, ενάντια συνολικά στο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό σύστημα του καπιταλισμού, που βρισκόμαστε σήμερα.

Αρα, λοιπόν, το ξέρουν αυτό και βεβαίως θέλουν να στρέψουν αυτή τη δυσαρέσκεια, αυτή την αγανάκτηση, αυτή τη θετική έκφραση σε άλλες κατευθύνσεις, που να εκφράζουν μοιρολατρία, να εκφράζουν ένα συμβιβασμό, μια φοβία, αν θέλετε μια αποστράτευση. Και εκεί βεβαίως οδήγησαν όλο αυτό το διάστημα αυτές οι πολιτικές. Γιατί δεν είναι τυχαίο ότι δεν είναι μια επίθεση που εξελίχθηκε μόνο το τελευταίο διάστημα. Το τελευταίο διάστημα την είδαμε με πολύ μεγάλη ένταση αλλά προϋπήρχε και συνεχίστηκε. Υπήρχε σχεδιασμός γι' αυτό.

-- Τίποτα δεν είναι τυχαίο, λοιπόν.

-- Κοιτάξτε τι μας απασχολεί και το θέτουμε με έναν τρόπο στην ανακοίνωση της ΚΕ αναλύοντάς το, εξηγώντας το. Εμείς πιστεύουμε ότι η στρατηγική του αστικού πολιτικού συστήματος, και δε μιλάω μόνο μέσα στην Ελλάδα, αλλά συνολικότερα, και στην ΕΕ, διεθνώς, που παρακολουθούν τις εξελίξεις και στη χώρα μας και αλλού ανησύχησαν, για παράδειγμα, για την Ελλάδα, μιας και μιλάμε συγκεκριμένα, από τα αποτελέσματα των προηγούμενων εθνικών εκλογών, με τη σημαντική αύξηση του ΚΚΕ. Ανησύχησαν από αυτό που λέγαμε μόλις πριν, για την καπιταλιστική οικονομική κρίση και για το πού μπορεί να οδηγήσει. Γιατί η στρατηγική του ΚΚΕ δίνει απάντηση σε αυτά τα προβλήματα. Δίνει απάντηση στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα για το πού πρέπει να ψάξουν τη διέξοδο, για το πού πρέπει να πάνε.

Αρα, λοιπόν, ανησύχησαν και από τη συνεπή δράση του Κόμματος όλα αυτά τα χρόνια στο εργατικό λαϊκό κίνημα, με το ΠΑΜΕ, με την ΠΑΣΥ, με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, με την ένταση των ταξικών συγκρούσεων, με τη δράση στο νεολαιίστικο κίνημα. Που το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρωτοστάτησαν και έβαλαν και τη σφραγίδα τους σε μια σειρά ζητήματα κι αν θέλετε είχε και κατακτήσεις το εργατικό λαϊκό κίνημα. Σε συγκεκριμένους χώρους. Μικρές, αποσπασματικές, όμως τις είχε, χάρη στη δράση του ΚΚΕ. Ανησύχησαν από τη διεθνιστική δράση του ΚΚΕ και από το τι σηματοδότησε σε επίπεδο Ευρώπης, σε διεθνές επίπεδο. Ανησύχησαν κυρίως το τελευταίο διάστημα, από την εκφρασμένη ιδεολογική - πολιτική ενότητα, οργανωτική ενότητα του ΚΚΕ, με τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου, που συσπειρώθηκαν όχι μόνο οι κομμουνιστές, αλλά και οι φίλοι του Κόμματος, ευρύτεροι άνθρωποι και αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ μια δύναμη που καθαρά, ξάστερα λέει πού στοχεύει, αναλύει τις εξελίξεις, τις διεθνείς, τις εσωτερικές, βγάζει διδάγματα, ουσιαστικά συμπεράσματα προς το συμφέρον της εργατικής τάξης διαχρονικά.

Κι έτσι, λοιπόν, οργάνωσαν μια μεγάλη ιδεολογικοπολιτική επιχείρηση ενάντια στο ΚΚΕ, μια τεράστια επίθεση.

-- Αντιμετωπίστηκε, όπως εκτιμάτε, βέβαια.

-- Αντιμετωπίστηκε. Και αυτή η επίθεση ξεκίνησε παλιότερα. Και για το σοσιαλισμό, για τις αρχές μας, για την ιστορία μας - πλευρές της ιστορίας του Κόμματος - μέχρι, το αποκορύφωμα το τελευταίο διάστημα, για τα οικονομικά του Κόμματος, τα οποία, βέβαια, ξανά στις προηγούμενες εκλογές τα επανέφεραν. Τώρα τα επανέφεραν με μεγαλύτερη ένταση, οργανώνοντας και προβοκάτσια. Αφού ξεμπέρδεψαν με τα «επιχειρήματά» τους, με την προπαγάνδα τους, δηλαδή, σε μια σειρά άλλα ζητήματα και είδαν ότι δεν πιάνει στον κόσμο, προχώρησαν σε καθαρές προβοκάτσιες, στην τακτική τη φασιστική, τη γκαιμπελική, αυτό που λέμε και το έχουμε καταγγείλει επίσημα, κυρίως απ' τη μεριά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και από το ΛΑ.Ο.Σ., για τα οικονομικά του Κόμματος, στη λογική του «πες - πες, κάτι θα μείνει», είτε με το «Γερμανό», είτε με το ένα, είτε με το άλλο.

Και απ' αυτή τη σκοπιά έχει μεγάλη σημασία ότι και η ΚΕ του Κόμματος, όλα τα καθοδηγητικά όργανα, όλοι οι κομμουνιστές, σε όλη τη χώρα, αλλά και ευρύτεροι άνθρωποι, συνεργαζόμενοι, σύμμαχοι με το ΚΚΕ, που δεν είναι και κομμουνιστές, στάθηκαν στο πλευρό μας, έδωσαν αυτή τη μάχη, παλικαρίσια - όπως αναφέρει και η ΚΕ του Κόμματος - σε όλα αυτά τα ζητήματα.

Και, βέβαια, μη μας διαφεύγει το γεγονός - μιλώντας πάλι για το ίδιο πρόβλημα, για το ίδιο ζήτημα - ότι επέλεξαν συγκεκριμένους πολιτικούς σχηματισμούς, ταυτόχρονα. Ενώ εντείνανε, δηλαδή, όλη αυτή την επίθεση, μαζί με την προβοκάτσια στο Κόμμα, να τους ενισχύσουν, ακόμη και φουσκώνοντας ποσοστά, είτε αναδεικνύοντάς τους ως τρίτη δύναμη, ως δύναμη νέα, καινούρια, κλπ., πάντα σε αντιπαράθεση και ενάντια στο ΚΚΕ. Στήριξαν τα στηρίγματα και τα αναχώματά τους. Για παράδειγμα, για το πού θα μετακινηθούν άνθρωποι που ψήφιζαν μέχρι τώρα ΠΑΣΟΚ, και ήταν δυσαρεστημένοι με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από την πολιτική της ΝΔ, στην αρχή, προχώρησαν κι ανέδειξαν το ΣΥΡΙΖΑ. Είδατε, εκεί, τον φούσκωσαν στο 18%, όλο τον προηγούμενο χρόνο, αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2007, και μέχρι πριν ένα μήνα, έδειχναν να «παίρνει κεφάλι» απ' το ΚΚΕ, από άλλες δυνάμεις, τον έδειχναν σε ποσοστά 8, 9, 10%. Δημιούργησαν, δηλαδή, πραγματικότητες, χωρίς να έχουν πραγματικό αντίκρισμα μέσα στην κοινωνία, μέσα στους αγώνες, μέσα στα εργοστάσια, στα χωράφια, στους χώρους δουλειάς, στους τόπους κατοικίας. Μετά προχώρησαν με τους «Οικολόγους», αφού δεν τους έβγαιναν. Μέχρι τρεις μήνες ήταν εξαφανισμένοι, αμέσως μετά άρχισαν και έφτασαν ...άλλοι τους έδιναν 12%, άλλοι 10, άλλοι 9%. Τρίτη δύναμη οι «Οικολόγοι», τέταρτη δύναμη έβγαζαν το Συνασπισμό, πέμπτη δύναμη το ΚΚΕ, να παλεύει με το ΛΑ.Ο.Σ. `Η, για τους ψηφοφόρους της ΝΔ, συστηματικά και σκόπιμα, πρόβαλλαν στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ., για να μπορέσουν να πείσουν δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ΝΔ, από την πολιτική την αντιλαϊκή της κυβέρνησης, απ' τη δυσαρέσκεια που αναπτυσσόταν συνέχεια, για να τους οδηγήσουν στο ΛΑ.Ο.Σ. Προς θεού, τους λέγαν, μην πάτε στο ΚΚΕ. Οπουδήποτε αλλού. Και, βέβαια, ένα τμήμα αυτών επέλεξε το ΛΑ.Ο.Σ. Δηλαδή, αυτό που πήρε, το 3,3% παραπάνω το ΛΑ.Ο.Σ., του Καρατζαφέρη, απ' τις προηγούμενες εθνικές εκλογές το 2007, ήταν ψηφοφόροι της ΝΔ, που έχουν και συντηρητικά ανακλαστικά, είναι και άνθρωποι που είναι διαπαιδαγωγημένοι χρόνια τώρα σ' αυτό, ας το πούμε, που λέγεται, τον ακροδεξιό χώρο, με εθνικιστικά συμπλέγματα, με ρατσιστικές απόψεις, κλπ., και κόλλησαν εκεί.

Ετσι, λοιπόν, όλη αυτή η δουλειά ήταν μεθοδευμένη. Χωρίς να υποτιμάμε, βέβαια, καθόλου ότι και γι' αυτό το λόγο, αφού σκεφτόντουσαν ότι μπορεί κι όλα αυτά, αυτός ο σχεδιασμός, η στρατηγική του συστήματος να μη τους βγει, οδήγησαν και στη χώρα μας, μεγάλα τμήματα εργαζομένων, κυρίως νεολαίας, στην αποχή. Την καλλιεργούσαν πάρα πολύ έντονα.

-- Τώρα βέβαια την οικτίρουν κάποιοι από αυτούς, κ. Κουτσούμπα.

-- Ετσι γίνεται συνήθως, αλλά έχουν τεράστιες ευθύνες για το ότι τα κόμματα που βρίσκονται στην εξουσία, αναφέρομαι στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όσο και τα ΜΜΕ, αλλά ξαναλέω, αυτοί που έχουν την πραγματική εξουσία, η αστική τάξη και τα μονοπώλια, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τραπεζίτες, ενίσχυσαν αυτή την τάση της αποχής. Και βέβαια επειδή εμάς μας ενδιαφέρει ο κόσμος και πρέπει να σκεφτούμε περισσότερο, και θέλουμε να το διερευνήσουμε, λέμε ότι κάθε Κομματική Οργάνωση να το διερευνήσει στο χώρο της πιο συγκεκριμένα. Οσοι απ' αυτόν τον κόσμο, ιδιαίτερα το νέο, αλλά και μεγαλύτερες ηλικίες, που δεν πήγαν να ψηφίσουν, νομίζοντας ότι έτσι διαμαρτύρονται, ότι εκφράζουν την αγανάκτησή τους ή οτιδήποτε άλλο, τους λέμε ότι κάνουν λάθος. Οσοι νομίζουν πάλι ότι δε βγαίνει τίποτα με τη συμμετοχή, έστω την ώρα της ψηφοφορίας, έστω να πάνε να ψηφίσουν, επίσης κάνουν λάθος. Το μέλλον κερδίζεται μέσα από τις μικρές και μεγάλες μάχες που δίνονται. Οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, πρέπει αυτό το πράγμα βαθιά να το κατανοήσουν.

Δε γίνεται ούτε με αποχή, ούτε ότι λέγοντας «έτσι θα τους τιμωρήσουμε». Δε τιμωρείς τη δικομματική εναλλαγή, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Δε τιμωρείς όλους αυτούς που σε κάνουν να υποφέρεις, που σου δίνουν αυτούς τους μισθούς, που οδηγούν τους νέους στην ανεργία, που υποβαθμίζουν τη μόρφωση, που εμπορευματοποιούν και ξεπουλάνε τα πάντα με το να πας στην παραλία, δε ξέρω τι, να κάτσεις σπίτι σου ή να πας μια βόλτα αντί να πας να ψηφίσεις. Οσοι επίσης λένε ότι όλοι ίδιοι είναι, και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα, κάνουν λάθος. Δε γλιτώνουν έτσι με αυτή την αντίληψη την αντεργατική πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είναι ξανά έτοιμοι να εφορμήσουν στο λαϊκό εισόδημα, στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Βεβαίως, όσοι σκέφτονται έτσι και είναι στα άλλα κόμματα μπορούμε να το εξηγήσουμε, κάνουν λάθος, τους λέμε, πρέπει να το σκεφτούν, να απευθυνθούμε σε αυτούς να το σκεφτούν καλύτερα το επόμενο διάστημα. Βεβαίως, θα μου πείτε γιατί και ψηφοφόροι του ΚΚΕ από τις προηγούμενες εκλογές δεν πήγαν στις κάλπες. Απ' ό,τι φαίνεται ένα σημαντικό τμήμα. Γιατί αν πηγαίναν, όχι όλοι, αλλά ένα μεγαλύτερο μέρος αυτή τη στιγμή το ΚΚΕ, με τις ίδιες συνθήκες, θα βρισκόταν πάρα πολύ πάνω, καταλαβαίνετε. Και τρίτο ευρωβουλευτή θα έπαιρνε, και πάνω από 10% - 11% - 12% θα είχε, κλπ. Με λίγες ακόμα ψήφους, αν άφηναν, δηλαδή, αυτή την αντίληψη ότι δε βαριέσαι, δε γίνεται τίποτα ή οποιαδήποτε άλλη αντίληψη. Φυσικά δεν πετάμε στα σύννεφα. Ξέρουμε ότι σε μια τέτοια αστική κοινωνία που ζούμε, μέσα στο σύστημα που ζούμε, που έχει χίλιους τρόπους να διαμορφώνει συνειδήσεις, κλπ., υπάρχει αυτό το αντικειμενικό γεγονός.

Οταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι ενταγμένοι ενεργά στο λαϊκό κίνημα, δε συμμετέχουν στις απεργίες, δε συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, του Κόμματος, άλλων μαζικών φορέων ευρύτερα, δε λέω μόνο στις κομματικές εκδηλώσεις, όταν δε συμμετέχουν αυτό που είπα και πριν σε ένα εργατικό σωματείο, σ' ένα σύλλογο πολιτιστικό, γυναικείο, αγροτικό, οτιδήποτε άλλο, όταν δε συμμετέχουν σε επιτροπές αγώνα, σε κινήσεις και δραστηριότητες που αφορούν στον τόπο κατοικίας, στο χώρο δουλειάς τους, όταν δεν είναι στην ενεργό δράση και δε μπολιάζονται με αυτό που λέμε ταξική πάλη, αγώνας, δράση, βέβαια είναι πολύ δύσκολο μετά ή αν θέλετε είναι απόρροια αυτού του γεγονότος να πει και μια Κυριακή, δε βαριέσαι, δεν είναι και τίποτα να μην ψηφίσω παρότι συμπαθώ το ΚΚΕ.

Βεβαίως, αυτό το ζήτημα είναι θέμα και δικό μας. Πρέπει να σκύψουμε περισσότερο στις ΚΟ, να σκεφτούμε αυτά τα ζητήματα, να δραστηριοποιηθούμε. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι δεν έχουμε βρει όλο αυτόν τον κόσμο ή δεν έχουμε μιλήσει με όλο αυτόν τον κόσμο που μας ψήφισε στις προηγούμενες εκλογές. Λέω, στις τελευταίες εκλογές. Είναι νέοι ψηφοφόροι; Είναι άνθρωποι που έχουν εμπιστοσύνη στο Κόμμα; Προσβλέπουν στους κομμουνιστές; Συμφωνούν με βασικές θέσεις του ΚΚΕ; Αλλά δεν έχουν πειστεί ότι πρέπει να βάλουν πλάτη σε αυτό το ζήτημα των σωστών θέσεων του Κόμματος και να μεταφραστεί σε δράση, και σε προσωπική δράση μέσα στο συλλογικό αγώνα.

Οχι ατομική δράση, κάθομαι και σκέφτομαι σωστά εγώ ή επιλύω προσωπικά εγώ το δικό μου πρόβλημα, οικονομικό, οικογενειακό, επαγγελματικό, οτιδήποτε, αλλά ενταγμένο αυτό μέσα σε μια συλλογική δράση, στο συλλογικό αγώνα, στον ταξικό αγώνα. Αυτό θα είναι και το κριτήριο, η λυδία λίθος για να ανακάμψει ουσιαστικά το λαϊκό κίνημα και να μπορέσει να εκφραστεί, εάν θέλετε, μιας και συζητάμε τώρα για τις εκλογές, χωρίς αυτό πάντα να είναι βεβαίως το άπαν, αλλά να μιλάμε για μια πραγματική κατάσταση στο κίνημα, που θα οδηγήσει και σε γενικότερες ανατροπές, σε γενικότερες αλλαγές, για να έρθουν αυτές οι καλύτερες μέρες που προσδοκά ο καθένας ή που προσδοκούν τα λαϊκά στρώματα, η ίδια η εργατική τάξη, η νεολαία της χώρας μας.

Από αυτή τη σκοπιά, δηλαδή, μας περιμένει πάρα πολλή δουλειά. Περισσότερο να δουλέψουμε σε αυτή την κατεύθυνση, να δυναμώσουμε τους δεσμούς του Κόμματος με τους νέους ψηφοφόρους, να καταφέρουμε να εντάξουμε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους, στο οργανωμένο μαζικό κίνημα, σε οργανωμένη δράση, να εντείνουμε τη δράση μας, την επαγρύπνηση στη δουλειά, να πάψουμε πολλές φορές να δουλεύουμε χαλαρά γύρω από αυτά τα ζητήματα ή να λέμε τώρα εντάξει, λίγο καλοκαίρι, να περάσει το καλοκαίρι, άντε μετά. Ο κομμουνιστής, το μέλος του ΚΚΕ, το στέλεχος του ΚΚΕ, ο ΚΝίτης, ο φίλος του Κόμματος θα πρέπει να βρίσκονται, ανά πάσα στιγμή, σε ετοιμότητα, να βρίσκονται στη δράση. Θα έλεγα, ακόμα και την ώρα που πάνε στην παραλία, κι εκεί. Για να πας, για παράδειγμα, την Κυριακή με την οικογένειά σου στη θάλασσα πρέπει να περάσεις πρώτα απ' το περίπτερο να πάρεις το «Ριζοσπάστη», είναι σημαντικό πράγμα ο κομμουνιστής, ο ΚΝίτης να έχει την εφημερίδα του να ενημερωθεί. Πρέπει πηγαίνοντας εκεί να ενημερωθεί, να ανοίξει το κουμπί του «902», για να έρθει σε επαφή με την πολιτική πραγματικότητα, με την αλήθεια, θα έλεγα εγώ. Γιατί όλοι οι υπόλοιποι πολλά ψέματα λένε, που μας τηγανίζουν το κεφάλι, κάθε μέρα και κάθε ώρα.

Αρα λοιπόν και εκεί. Και αυτό είναι πολιτική δράση και σκέψη. Και όταν θα πας εκεί να πεις σε έναν φίλο, να μιλήσεις μαζί για τα πολιτικά προβλήματα, να του δώσεις ώθηση, να τον πείσεις ότι πρέπει να γραφτεί στο σωματείο, ότι πρέπει να φτιάξει σωματείο, ότι πρέπει να φτιάξει ένα σύλλογο, για οποιοδήποτε θέμα, ακόμα και εάν θέλετε και για ειδικές ευαισθησίες που υπάρχουν, γιατί τα χειρότερα έρχονται. Αυτό που λέγαμε προεκλογικά. Ηδη βλέπετε σήμερα το συμβούλιο υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ, μια μέρα μετά τις εκλογές, όχι στην Ελλάδα, σε όλες τις χώρες της ΕΕ, αυτοί συνεδριάζουν για να πάρουν μέτρα χωρίς καθυστέρηση. Ούτε μια μέρα δεν περιμένουν να περάσει.

Βέβαια, παίρνουν μέτρα για την Κοινωνική Ασφάλιση, για τα εργασιακά δικαιώματα, για την Υγεία, για την Πρόνοια, για τέτοια ζητήματα. Δίνουν αβέρτα στη μεγάλη εργοδοσία και παίρνουν από τον κόσμο. Και βέβαια ενδιαφέρονται περισσότερο να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις, και για να κάνουν απολύσεις, να τους διευκολύνουν. Και να επιλέγουν λύσεις τέτοιες, που πάλι προς το συμφέρον των καπιταλιστών, με τις ευέλικτες ώρες εργασίας, με τα ωράρια, με όλα αυτά, με τους μισθούς, τα μεροκάματα, ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, με μια σειρά τέτοια ζητήματα. Με το πάρσιμο των μέτρων ενάντια στην Κοινωνική Ασφάλιση, με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, με μείωση μιας σειράς δικαιωμάτων και τέτοια που είναι κατακτημένα, αν και πολλά απ' αυτά τα έχουν πάρει, αλλά ακόμα και αυτό δε τους φτάνει. Και όλα αυτά στο όνομα, δήθεν, της οικονομικής κρίσης. Να την πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι. Ε, λοιπόν, όχι, πρέπει ο κόσμος να είναι σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσει αυτά τα πράγματα και οι κομμουνιστές να έχουν πρωτοπόρο, κύριο ρόλο σε αυτό το ζήτημα.